Gedichten

je gaat verder het is niet meer dan dat
een mens komt en vult wat tijd vertrekt
althans zo zou het kunnen zijn
maar wie je in dat tijdsbestek bereikt

de levens die je raakt elke hand die je schudt
of keuze in het algemeen belang
maakt je meer dan een edelfigurant
een passant in deze stad

iemand die door cynisme heen
geglimlacht heeft
een mens tussen de mensen was

zo duik je onverhoeds in een gedachte op
als wij terugkeren tot de orde van de dag
je gaat verder dat is dat

Wibo: “Ik schreef dit ter gelegenheid van het afscheid van onze burgemeester Andries Heidema die, zo ontdekte ik online, ooit nog edelfigurant was in een Deventer uitvoering van Moulin Rouge. En iemand om met warmte aan terug te denken.”

vandaag over een pad gelopen
gemaakt uit puin van een voorbije oorlog
een man vertelt wat er gebeurd is
telt de feiten op
tot hoe het zo ver is gekomen

dit interbellum lijkt het weer
alsof er nooit oorlog is geweest
we dreunen de jaartallen op
denken ons veilig in onze rituelen
weer keurig twee minuten stil gestaan

het puin wijst niet op het verleden
maar op een zelfgenoegzame toekomst
waarin we alles wel weten of menen
dat gebeurt nooit meer

wij moeten wakker blijven
de oorlog zachtjes sussen
hij slaapt een vederlichte slaap
op een wankel bed van beschaving

Wibo: “Ik moest toen ik dit gedicht schreef voor de Dodenherdenking aan meerdere dingen denken. Een excursie die ik vorig jaar maakte, waar we liepen over paden die geplaveid waren met puin van het bombardement van Rotterdam. En daaraan gekoppeld dat de mensen in het vorige interbellum vast ook dachten dat er nooit meer oorlog zou komen. Misschien hebben we dat niet volledig in onze hand, maar we kunnen wel kritisch zijn op elke ideologie die zich aandient.”

wat houden we van spookverhalen
van Dickensiaans rammelen aan ketens
we bekijken onze eigen levens en
even worden we onszelf bewust

doe dat maar
kijk eens hoe breed je het hebt
hoe goed
of niet

er waren spoken door onze straten
die we hardnekkig over het hoofd zien
spoken van armoede van honger
onzichtbaar als wie ze komen bezoeken

wie je mist in winkels
hel verlichte kroegen
wie ziek zijn bij uitstapjes
je op feestjes niet ziet
onzichtbaar als de spoken
door wie ze bezocht worden

kijk maar eens goed
of je spoken ziet
zo niet
dan ben je rijker dan je denkt

Wibo: “Ik mocht als stadsdichter deze zomer een keer kijken bij de voedselbank Deventer, een organisatie die geweldig werk verricht voor meer dan 500 Deventenaren! Het is schrijnend dat gemeente en provincie veel geld steken in een Dickensfeest, terwijl de voedselbank geen structurele subsidie ontvangt omdat volgens de politiek armoede in Nederland niet bestaat. Op https://deventer.voedselbankennederland.nl kun je meer lezen over de voedselbank, en hoe je kunt helpen.”

Deventer fotograaf Pieter Leeflang en ik brengen voor de Deventer Post samen in woord en beeld wat ons zoal opvalt in het straatbeeld.