Ik fietste op een avond door de mist, langs de IJssel richting Zwolle en kwam iets later tot stilstand in de bocht naar de Brederostraat. Uit een klein gebouwtje klonk muziek. Blazers. Op een of andere manier-ik denk dat het kwam door de mist van november- stemde het me op een prettige manier weemoedig. Die stemming is gek genoeg bij mij niet zelden aanleiding om tot actie over te gaan. Ik opende de deur, stelde me voor en vroeg of ik even mocht blijven luisteren. Het groepje blazers, mannen en vrouwen, een enkele trommelaar, alles met elkaar op deze avond een stuk of veertien in getal, vond het best en schaafde onbekommerd verder aan het kerstrepertoire.

Zelden zo’n clubje stug doorblazende muzikanten meegemaakt. Zomer, winter, vorst en flonker, vrolijkheid en dichte mist. Deze club heeft alles al meegemaakt. Deventer Actief blijft actief, onverstoorbaar en speelt door. Op straat, in hun clubgebouw, waar dan ook.

Ik huurde ze gelijk in voor de bruiloft van mijn dochter. Zeg nou zelf: Wie maakt dat nog mee in de stad? De fanfare op de stoep bij hoogtijdagen? Maar het kan! Natuurlijk moest hier een gedicht uitkomen besloot ik. Compleet met de muziek van de repetitie.

Het resultaat hoort en ziet u binnenkort. Het is even geknutsel met de techniek in de avonduren. Tot zolang moet u het even doen met het gedicht van de putdeksel. In al zijn stille maar toch verstrekkende bescheidenheid. Lees het gedicht Het begin van het ware leven.