Dat ingebracht is dat hier de bevolking
moet groeien met een dertigduizendtal,
is in de situatie wel te plaatsen;
het is nu ook wel rustig overal.

We werken thuis en iedereen zit binnen,
ik zit nu voor te dragen via Zoom,
maar straks heerst er weer drukte allerwegen
(daarbij voorzie ik nog een babyboom).

Het plan om nieuwe aanwas aan te trekken,
dat nogal enthousiast is opgevat,
hoeft niet zo gretig uitgevoerd te worden –
dit stadje wordt vanzelf een wereldstad.

Dat dit een heerlijk sprookjesachtig oord is,
is echt nog wel een keertje uitgelekt.
Wie hier nog niet zo nodig hoeft te wonen,
heeft Deventer gewoon nog niet ontdekt.

Het duurt niet lang of Deventer loopt over.
Nog even en er komt een ommekeer
en die ‘verborgen parel aan de IJssel’
is zomaar niet meer zo verborgen meer.

En als het uit zijn voegen is gebarsten,
want als het eenmaal gaat, dan gaat het vlug,
het stadse het kleinsteedse heeft verdreven,
verlangen wij beslist naar nu terug.

Maar goed, ik kan het ook wel weer begrijpen,
het biedt natuurlijk kansen voor de jeugd,
lokale ondernemers, de gemeente.
Tenslotte, hoe meer zielen, hoe meer geld.

Voorgedragen tijdens een Zoomsessie met verschillende leden van de PvdA.