De IJssel


boulevard van kleine tot middelgrote dromen

misschien dat je op dit kantelpunt
tussen water en land
meer mogelijkheden ziet

de alledaagsheid van verkeer en flats
gespiegeld in de stroom
door groen en lucht

hier lopen mensen verloren in
dagdromen maken
plannen schetsen op de einder

verkopen visioen en durven
innerlijke grenzen
langzaam op te schuiven

alleen de grote dromen
de verwarrende die
je niet zomaar van je afschudt

blijven bewaard voor de slaap
loop door wandelaar
proef de lucht van verandering


Wibo: “Ik houd van wandelen langs de IJssel. Het is een perfecte plek om te dagdromen, nieuwe ideeën op te doen of plannen te smeden. Op de een of andere manier is het ook altijd wel druk, wat voor weer het ook is. Een ommetje langs de IJssel hoort er gewoon bij.”

Deventer fotograaf Pieter Leeflang en ik brengen voor de Deventer Post samen in woord en beeld wat ons zoal opvalt in het straatbeeld.


Tot slot

Lieve mensen, wat is er de afgelopen twee jaar veel gebeurd! Gister droeg ik tijdens Het Tuinfeest alweer het Deventer Dichter stokje over aan mijn opvolger Wibo Kosters. Hierbij, speciaal voor jullie, mijn slotgedicht. Bedankt voor de prachtige tijd!

Deventer

Je was de liefste onbekende
in gedroomd vakantieland,
bezaaid met zonnige boetiekjes
waar de kerkklok trage uren slaat.

Ik heb gedanst op al je pleinen,
tastte je straten en je steegjes af.
Ik baadde pootje in de levensader
die jou ooit bestaansrecht gaf.

Je gaf je mensen aan me prijs
zodat ik jou kon lezen.
Ik sprak verdwaalden en verdwaasden,
bezielden en verweesden,
en trof de dwarse denkers
uit je sprekende verleden.

Soms werd je me teveel,
dan klonk mijn lofzang als een noodkreet:
Hoe van al die losse schakels
pure chocola te maken?

Je bent de kleuters met de skelters op de Brink,
de menigte die samenkomt in tijd van rouw,
de hoer die kalmpjes rookt in haar portaal,
de man in pak met paling voor zijn vrouw.

Je bent de kerk die veel te groot is voor zijn rol,
de IJsselstroom die schitterend door het landschap voert,
de geur van koek die ‘s morgens in de lucht hangt;
en ik, je aangenomen kind, niet langer een toerist.

Als ik moegepraat en uitgestreden
van mijn trip door opgefokte steden
bij je thuiskom,
staan je huizen aan de Wellekade
als ouders aan de eindstreep, klaar
om mij naar bed te dragen.


De IJssel in twee boeken verschenen

Deze zomer is mijn gedicht De IJssel in twee boeken opgenomen die verschenen
ter gelegenheid van de IJsselbiënnale:
in Kester Freriks – Langs de IJssel
en in de reisgids van de biënnale.

  


Gesprek met Kester Freriks

Voor zijn nieuwe boek getiteld Langs de IJssel dat in juni zal verschijnen wandelt schrijver Kester Freriks momenteel langs de IJssel. Het boek zal gaan over cultuur en natuur langs onze geliefde rivier. Hij begint bij haar oorsprong als aftakking van de Rijn en komt tot de monding in het Ketelmeer. Onderweg schrijft hij o.a. over landschappen en voetveren en de mensen die hij ontmoet. Een van de mensen die hij ontmoette ben ik, aangezien mijn gedicht De IJssel in staal bij het pondje aan de Worp zijde ligt. Het was een interessant gesprek waarin Kester me honderduit vroeg over mijn band met- en kijk op het water. Ik kijk uit naar het boek.