stadsdichter

het vlaggenschip van de nostalgie

het rommelt in de straten
fluit en hamert ratelt trilt
klieft als een boeg de menigte
zoekt een landingsplek valt stil

dienaren rammelen het ritme
houden de collectebus paraat
het is een mis voor de nostalgie
die gevierd wordt op de straat

kinderen deinen op de muziek
van een ellenlange evergreen
knuistjes vol met kleingeld klaar
voor de orgelman van dienst

dan licht het anker en tuft door
flarden muziek in zijn kielzog blijven
als het al lang verdwenen is
tussen de gevels de mensen drijven

draaiorgel in het centrum van Deventer - Pieter Leeflang

Wibo: “Ik sta nogal dubbel tegenover het draaiorgel. Ik heb zelf een hekel aan lawaai en kan het van daaruit best missen, maar het is ook een stuk nostalgie dat bij de stad hoort. Het is wat het is, en het is er, zullen we maar zeggen.”

Deventer fotograaf Pieter Leeflang en ik brengen voor de Deventer Post samen in woord en beeld wat ons zoal opvalt in het straatbeeld.

wilt u een ballon

mijn stembiljet al net zoveel
splinterpartijen als de maatschappij
vaste kieskeuze veranderd
in twee lokale partijen

ik lees oneliners lees lange verklaringen
van wie zegt dat oneliners alles platslaan
tot een eendimensionale realiteit
verlang naar oneliners die dat doen

partijen profileren zich individuele politici
gaan met camera’s de wijk in
ik krijg wel een ballon maar niemand komt helpen
het onkruid in de straat te verwijderen

eigenlijk heb ik een eigen raadslid nodig
dat trouw al mijn onlogische opinies steunt
zich kadavergedisciplineerd aan mijn
democratische opvattingen zet

maar zoveel raadszetels zijn er niet
dat noemen we democratie en je kiest
het beste compromis niemand krijgt
honderd procent zijn zin

maar wel het recht er wat van te vinden

 

Wibo: “ik maak altijd van mijn stemrecht gebruik, maar vind het wel steeds moeilijker met het krimpen van traditionele partijen en de opkomst van meer lokale partijen. Ik heb ook nog nooit zoveel tijd besteed aan het me inlezen. Maar ik ben er uit, en ik hoop dat er voor iedereen een aanvaardbare vertegenwoordiger is. Veel succes!”

iemand stapt uit

iemand kiest ervoor uit te stappen
zegt dat niets genoeg tegenwicht
biedt voor de pijn

geen mensen geen god
– de laatste wordt niet eens genoemd –
slechts er niet meer zijn

hoe moeilijk dat te bevatten is voor wie dat niet ervaart
hoe ver je van elkaar verwijderd bent

dat iemand niet alleen is
maar dat het antwoord
op de verkeerde vraag

Ik mag sinds kort voor radioprogramma EL Mundo (elke zondagavond te horen om 21.00u op DrTV) een keer in de 4 a 5 weken een gedicht schrijven bij een nummer. Dit keer was dat ‘you are not alone‘ van Mavis Staples. Ik kreeg het nummer doorgestuurd op de dag dat Aurelia Brouwers via euthanasie overleden is. De 29-jarige Deventerse ervoer een groot psychisch lijden en heeft gevochten om op een waardige manier het leven te mogen verlaten. Ik ben blij voor haar dat ze dat omringd door geliefden heeft kunnen doen.

lezerssociëteit Praamstra

we worden een besloten groep
een select gezelschap dat
in hoekjes van banken kruipt
om zich te verliezen in
zoveel tijd als er nodig is
om nog even dit hoofdstuk uit te lezen

je doet de deur open
heet ons welkom
gastheer op ons volgend avontuur
we lezen met scheve hoofden namen
haken aan een titel in een gangpad
je fluistert hier en daar advies

en leidt ons stil naar onze
stoelen sofa’s vensterbanken
schenkt onze glazen vol
de woorden mogen weer
meerlettergrepig de boeken vuistdik
je tekent tevreden de leesuren op

“Op 26 januari vierde boekhandel Praamstra zijn 125-jarig bestaan. Voor dit heuglijke feit schreef ik een gedicht voor Chrisjan en zijn vrouw Paula, die de winkel sinds 1974 leiden. Ik had het naar aanleiding van een krantenbericht nog met Chrisjan over ontlezing en of er nog een toekomst was voor boekhandels. Zelf denk ik dat er altijd gelezen zal worden, al wordt het misschien minder. Over nog eens 125 jaar zou Praamstra misschien een besloten sociëteit kunnen zijn voor de ware liefhebbers van het woord.”

Astronaut

ik ben een ruimtestation
waarin een astronaut
door het luchtledige drijft
de lucht is ijl
en ergens op de intercom
zingt een meertalig engelenkoor
oh antwoord dan
kom antwoord toch
de astronaut drijft onverstoorbaar door
langzaam maken we banen
om de aarde
mijn astronaut en ik
ik stoot alle modules af en wacht
op wat hij wil
het blijft stil als de ruimte
de grote leegte om ons heen

ik wilde
zegt de astronaut uit het niets
dat ik wat verlangde
zoals ik weet dat ik ooit verlangde
zijn woorden drijven in mij rond
ik tik instemmend in mijn leidingen
het is wachten nu of er wat komt

 

Samen met Deventer artiesten Robin Bleeker, Ischa den Blanken, Sam van Middendorp, Vera Bon en presentator Twan Sallaerts maakten we voor het Eindeloos Festival een avondvullend programma over de zeven hoofdzonden om het jaar af te sluiten. Vers en vuig heette het, en bovenstaand gedicht was natuurlijk de hoofdzonde ledigheid.

Nieuw platform is feestelijk gelanceerd!

Op poëziefestival Het Tuinfeest in Deventer gaf Deventer Dichter Johanneke ter Stege het officiële startschot voor het nieuwe online platform van de Deventer Dichter. Het platform werd feestelijk gelanceerd met voordrachten van oud-stadsdichters Herman Posthumus Meyjes, Jos Paardekooper en Dick Metselaar. En.. confetti!

Vanaf nu is alles over alle Deventer Dichters van toen, nu en de toekomst verzameld op: www.deventerdichter.nl.

Bekijk hier een video van de feestelijke lancering: