het werd stil op straat
de dagen vloeiden langs grachten
lege terrassen
het huisvuil vatte post bij lantaarnpalen
en het stof sloeg in de glazen
iemand gooide woorden uit het raam
en alleen de wind pikte ze op
een kat sloeg lusteloos naar een mus
de bus kwam eindeloos voorbij
een ander mijmerde over liefde
de krant over financieel toezicht
wie overbleef keek herhalingen op tv
ik groef een kuil in de achtertuin
Australië kwam langzaam dichterbij
Wibo: “De vakantie komt eraan, en de stad ondergaat dan een metamorfose. Langzaam wordt het stiller, en de achterblijvers lijken soms in een surrealistische andere versie van hun eigen stad terechtgekomen.”